"Πήγαμε πριν μερικές ώρες, μέλη της δημοτικής κίνησης Κερατσινίου Δραπετσώνας "Άλλος Δρόμος'', στο λιμάνι του Πειραιά στη πύλη Ε1, είδη πρώτης ανάγκης για το κόσμο που βρίσκεται εκεί. 3 μέρες τώρα μαζέψαμε πράγματα, από κόσμο γνωστό κι άγνωστο προς εμάς, που όμως έφερε αυτό που είχε να προσφέρει.
Φτάσαμε στο σταθμό επιβατών όπου στεγάζονται ορισμένοι πρόσφυγες και απευθυνθήκαμε στους εθελοντές που βρίσκονται εκεί, οι οποίοι κάνουν εξαιρετική δουλειά και τους δώσαμε τα πράγματα. Κάποια στιγμή μπήκαμε μέσα στο χώρο να δούμε πως ζούνε αυτοί οι άνθρωποι. Ο κόσμος ήταν στο πάτωμα με κουβέρτες, οικογένειες με μικρούς και μεγάλους. Προσπάθησα να δω αυτούς τους ανθρώπους στα μάτια και μου πέσανε τα μούτρα. Ντράπηκα τόσο πολύ που μου ήρθε να βάλω τα κλάματα. Δε το χωράει ο ανθρώπινος νους ειδικά αν δε το έχεις ζήσει. Να σε αναγκάζουν τα μεγάλα συμφέροντα αυτού του γαμημένου πλανήτη, να εγκαταλείψεις τη χώρα σου γιατί γίνεται ΠΟΛΕΜΟΣ και τα πάντα γύρω σου είναι ισοπεδωμένα. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει ΠΟΛΕΜΟΣ; Πηγαίνετε να δείτε τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων και θα δείτε κι εσείς τι σημαίνει. Παιδάκια έπαιζαν μπάλα με μεγαλύτερους, μανάδες με τα μωρά τους, ζευγάρια μικρών και μεγάλων ηλικιών πιο πέρα να περπατάνε και να μιλάνε και να βλέπεις παρόλα αυτά ένα χαμόγελο και να σου λένε: Hallo κι εσύ να τους το ανταποδίδεις. Οι συνθήκες είναι όχι καλές, καθώς δεν υπάρχουν μπάνια και η υγιεινή με το ζόρι να συντηρείται. Δε με νοιάζει αν ήταν από Συρία, Ιράκ ή Αφγανιστάν. Και στις 3 χώρες, με το έτσι θέλω, η πολιτισμένη Δύση μπήκε και τους βομβάρδισε, με πρόσχημα τη διεθνή τρομοκρατία. Κατέστρεψε τα πάντα. Και τώρα, με "δημοκρατικά" από τη Δύση στηριζόμενες κυβερνήσεις, αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν να καταστρέφονται. Δε θα συνεχίσω να κάνω ανάλυση εδώ, όποιος θέλει ψάχνει.
Φτάσαμε στο σταθμό επιβατών όπου στεγάζονται ορισμένοι πρόσφυγες και απευθυνθήκαμε στους εθελοντές που βρίσκονται εκεί, οι οποίοι κάνουν εξαιρετική δουλειά και τους δώσαμε τα πράγματα. Κάποια στιγμή μπήκαμε μέσα στο χώρο να δούμε πως ζούνε αυτοί οι άνθρωποι. Ο κόσμος ήταν στο πάτωμα με κουβέρτες, οικογένειες με μικρούς και μεγάλους. Προσπάθησα να δω αυτούς τους ανθρώπους στα μάτια και μου πέσανε τα μούτρα. Ντράπηκα τόσο πολύ που μου ήρθε να βάλω τα κλάματα. Δε το χωράει ο ανθρώπινος νους ειδικά αν δε το έχεις ζήσει. Να σε αναγκάζουν τα μεγάλα συμφέροντα αυτού του γαμημένου πλανήτη, να εγκαταλείψεις τη χώρα σου γιατί γίνεται ΠΟΛΕΜΟΣ και τα πάντα γύρω σου είναι ισοπεδωμένα. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει ΠΟΛΕΜΟΣ; Πηγαίνετε να δείτε τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων και θα δείτε κι εσείς τι σημαίνει. Παιδάκια έπαιζαν μπάλα με μεγαλύτερους, μανάδες με τα μωρά τους, ζευγάρια μικρών και μεγάλων ηλικιών πιο πέρα να περπατάνε και να μιλάνε και να βλέπεις παρόλα αυτά ένα χαμόγελο και να σου λένε: Hallo κι εσύ να τους το ανταποδίδεις. Οι συνθήκες είναι όχι καλές, καθώς δεν υπάρχουν μπάνια και η υγιεινή με το ζόρι να συντηρείται. Δε με νοιάζει αν ήταν από Συρία, Ιράκ ή Αφγανιστάν. Και στις 3 χώρες, με το έτσι θέλω, η πολιτισμένη Δύση μπήκε και τους βομβάρδισε, με πρόσχημα τη διεθνή τρομοκρατία. Κατέστρεψε τα πάντα. Και τώρα, με "δημοκρατικά" από τη Δύση στηριζόμενες κυβερνήσεις, αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν να καταστρέφονται. Δε θα συνεχίσω να κάνω ανάλυση εδώ, όποιος θέλει ψάχνει.
Η κυβέρνηση ΑΠΟΥΣΑ.
Εδώ δε μπόρεσε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ντόπιων κατοίκων της, θα το κάνει τώρα για τους ξένους ανθρώπους;
Εσύ Έλληνα που λες για τα ελληνόπουλα που πεινάνε, άκου καλά.
Τα παιδιά αυτά ένα σπίτι κι ένα πιάτο φαΐ μα από τα κοινωνικά παντοπωλεία, μα από την εκκλησία μα από τη γειτονιά έχουν. Είναι δυστυχισμένα; Ναι. Αλλά τούτα τα παιδιά και οι άνθρωποι, ήρθαν διωγμένοι από το ΠΟΛΕΜΟ, εξαιτίας της Δύσης. Δε μπορείς και δεν έχεις ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να τους κρίνεις.
Καθώς φεύγαμε είχαμε κάτι παιχνιδάκια, που οι εθελοντές μας είπαν να τα δώσουμε στα πιτσιρίκια. Τα βγάζουμε από τη σακούλα και έτρεξαν μερικά να έρθουν να τα πάρουν. Ένα από αυτά πήρε ένα αρκουδάκι και γύρισε και μας είπε: WE LOVE YOU. Και του λέμε στο καπάκι: WE LOVE YOU TOO.
Βγάζοντας τα παιχνιδάκια, κρατούσα ένα αρκουδάκι που έλεγε σ'αγαπώ και είδα ένα παιδάκι μικρό πιο πέρα που στεκόταν. Το πλησιάσαμε και του το έδωσα λέγοντας του: take it, it's for you.
Σταματώ εδώ γιατί δε μπορώ να γράψω τίποτα άλλο..
σ.σ. Θα ξαναπάω. Για τα παιδιά. Για να τους χαρίσω ένα χαμόγελο παραπάνω".
Ανάρτηση στο facebook από τον Στέφανο Καπέλλα.